జీవిత మకరందాలు

ఓ పెంకుటిల్లు ,ముందు వాకిలి.. ఓ నాలుగు పూల మొక్కలు, 

ఓ అయిదారు అల్లరి పిల్లలని వెనకేసుకొని ఓ కోడి పెట్ట ..

గడ్డి నేమరేస్స్తున్న గేదె, పక్కనే మూతి నాక్కుంటూ ఓ దూడ ,ఎక్కడినుంచో వచ్చి పంచన చేరి ఒళ్ళు విరుచుకుంటూకుక్క ..

.. హాల్లో, తాతగారి వాలు కుర్చీ, ఓ మూలకి నక్కిన నులక మంచం, తలుపులు లేని గూట్లో కిరసనాయిలు దీపపు బుడ్డీ ..

వంటింట్లో బంగారపు మెరుపుతో రెండు ఇత్తడి బిందెలు, దూలానికి వేలాడుతున్న ఉట్టి..

పెరట్లో జామ చెట్టు, గోడవారగా టమాటా, మిరప మొక్కలు, బీర కాయ తీగో, గుమ్మడి పాదో అలా పిట్టగోడ మీదకి పాకి, వేసిన చిన్ని పిందెలు..

ఇవేకదా పల్లె ఇంటి అందాలు.. జీవిత మకరందాలు.

నేను పరుగులు తీస్తుంటాను..

అపార్ట్మెంట్ గూళ్ళ సాక్షిగా..  .. 

క్రిక్కిరిసిన రోడ్ల సాక్షిగా 

విద్యుద్దీపాల ధగధగల సాక్షిగా 

నేను పరుగులు తీస్తాను..

బస్సుల్లో ...బైకుల్లో..కార్లల్లో..

నేను పరుగులు తీస్తుంటాను..

అటు నించి ఇటు.. ఇటు నించి అటు..

అలసినా ...సోలసినా..ఆయాసం వచ్చినా 

పరుగులు పెడుతూనే ఉంటాను..
ఇది బతుకు పరుగు..చచ్చేదాకా ఆగేది కాదు.

రూపాయి కోసం నన్ను నేను తాకట్టు పెట్టుకుంటాను..
మంచి..మమతని అనుక్షణం చంపి పాతర వేస్తుంటాను..
జీవితపు అందం ఆనందం అంతా పచ్చనోటు రెప రేపల్లోనే కనబడుతుంది నాకు...
అర్థరాత్రి చాతి ఎడమపక్క కలుక్కుమంటే.. డబ్బులేకుండా ఈ పట్నంలో అడిగేదిక్కేది
..పిల్లల్ని కనాలన్నా వాళ్ళ చదువు కొనాలన్నా .....వాళ్ళ పెళ్ళిళ్ళు కుదరాలన్నా ఆ నోట్లే అవసరం..
బ్యాంకు బాలెన్సు  ఇచ్చే ప్రశాంతత నాకేదీ ఇవ్వదు.
ఆత్మీయత , అనురాగం అన్నీ రూపాయి తరవాతే...
రూపాయికి ఉన్న విలువ మనిషికెక్కడిది ??
అందుకే..
కాలే కడుపు సాక్షిగా..
పెరిగే అవసరాల సాక్షిగా .
నేను పరుగులు తీస్తుంటాను..

బ్యాంకు బాలన్సు...

ఎరా పెళ్లి ఎప్పుడు ?   చేసుకోవా ??   అని అడిగా ఒక మిత్రుడిని..

అందము ప్రాయము ఐశ్వర్యము గల సుందరి దొరకుటె అరుదు కదా.
ఆమె మనని వరించుట కలయే కదా.. ఆది నిజమవదు  కదా..  అని సెలవిచ్చాడు.
అరేయ్ మొహం చూసుకున్నావా అద్దంలో అని అడిగా..
"  ఉంగరాల జుట్టు వాణ్ణి ..ఒడ్డు పొడుగు ఉన్నవాణ్ణి..
చదువు సంధ్య గల్గినోన్ని చౌక బేరమా ??  అన్నాడు.
అన్ని బానే ఉన్నాయ్ కాని  ఒక్క సారి బ్యాంకు  బాలన్సు  చెప్పరా అన్నాను.
ప్రేమ ఆస్థి అంతస్తులు చూడదు అన్నాడు.
కాని ప్రేమించే పిల్ల చూస్తుంది, ప్రేమించినప్పుడు చూడకున్నా పెళ్లి చేసుకుందాం అనగానే చూస్తుంది.
  ఒక విధమైన భ్రమలో పెళ్లి జరిగినా పెళ్లి అయ్యాక చూస్తుంది.
ఒంటరి జీవితానికి   ఏది ఉన్నా లేకపోయినా ఫరవాలేదేమో కాని జంట అయితే మాత్రం  జీవితంలో ఎప్పటికయినా  బ్యాంకు బాలన్సు/ డబ్బు  ముఖ్యం రా బాబు అన్నాను.
మా వాడు బిక్క మొహం వేసి.. అంతే అంటావా అన్నాడు.
ముమ్మాటికి అంతే..... అని ఫినిష్ చేశాను నాలుగో పెగ్గు .

 

ప్రతిక్షణం మరణిస్తాను..

పచ్చగా కళ కళ లాడుతూ ఉగే కొమ్మలని చూసి మురిసి పోతాను..
మొగ్గలోంచి తొంగి చూసే పువ్వుని చూసి ఆశ్చర్య పడతాను ..
నిటారుగా నిలచిన వృక్షాల గంభీర్యానికి బిత్తర పోతాను..
కిల కిలా ఎగిరే పక్షుల స్వేచ్చకి ఈర్ష పడతాను.
ఆకాశంలో తేలే మబ్బులని చూసి అబ్బుర పడతాను..
నింగి నించి రాలే చినుకులని చూసి చిందులేస్తాను..
గడ్డి పరకలపై వాలిన మంచుబిందువులని చూసి ముచ్చట పడతాను..
కార్తీకపు చలిలో నెచ్చెలి వెచ్చదనం వెతుక్కుంటాను..
రాలుతున్న ఆకుల్లో విశ్వ రహస్యాన్ని ఆలోచిస్తాను..
వేసవి ఉదయాల్లో కోయిల రాగాలు ఆలకిస్తాను..
తొలికరి జల్లులో పుడమినై పులకరిస్తాను..
ప్రతి రోజు ప్రకృతికాంత వొడిలో పరవశిస్తాను.
విశ్వ సౌందర్యదీపపు వెలుగులో శలభాన్నై ప్రతిక్షణం మరణిస్తాను.

the joy of life.

చిన్నప్పుడు క్లాసు లోకి ఎవరైనా కొత్తవాళ్ళు వచ్చినా, ఇంటి పక్కన కొత్తవాళ్ళు చేరినా. వాళ్ళతో స్నేహం చేయాలనే ఉబలాటం ఉండేది. ఇద్దరికీ కుదిరిందంటే ఆటలు పాటలు కలిసి ఆడటం , జేబులో చిల్లర ఉంటే ఏదన్న కొనుక్కొని సగం సగం తినటం ... పరీక్షల్లో చూపించుకోవటం..నోట్స్ రాయటం లో సహాయం చేసుకోవటం లాంటివి ఉండేవి. కాని ఇప్పుడు ...పెద్దయ్యాక, రోజు వారి ఎంతమంది పరిచయం అయినా...మనకి పనికోచ్చేవాళ్ళనే స్నేహితులుగా చేసుకుందాం అని ఆలోచిస్తాం తప్ప ..నచ్చిన వ్యక్తులతో గడపటం బహు తక్కువ.

" friendship is the joy of life. "

వర్షాన్ని చూస్తూ..

భోరున వర్షం కురుస్తూనే ఉంది. స్ట్రీట్ lite నిలువెల్లా తడిసిపోయింది. అయినా ఇది నాకో లెక్కా అని కాంతిని వెదజల్లుతూనే ఉంది.కాంతి సరిపడినంత లేకపోవటంతో చెట్ల ఆకులు నలుపులో కనబడుతున్నాయి. చినుకు పడ్డ ప్రతిసారి అవి బరువుకి వంగి లేస్తున్నాయి. కేబుల్ మీద చినుకులు తీగ వాటుగా జారి తాపీ మని కిందకు దూకుతూ జారుడు బండ ఆట మొదలు పెట్టాయి. చినుకులన్ని ఒక్కటయ్యి కాలువగా మారి రోడ్డుమీద ఎక్కడికో ప్రయాణం కట్టాయి. అందరూ వెచ్చగా ఆదమరచి నిద్రపోతూ ఉన్నారు. నేను మాత్రం కిటికీ పక్కన నిల్చొని ... వర్షాన్ని చూస్తూ..
నీ కరుణామృత జలధార నాపై ఎప్పుడు కురుస్తుందా అని ఆలోచిస్తూ...

ఓ మై డాలింగ్..

ఓ మై డాలింగ్..
నిన్ను ముద్దు పెట్టుకున్న ప్రతి సారి..
ఉపిరిగా మారి ...గుండెల్లో నిండి.
నర నరాన పాకుతూ .. మత్తెకిస్తావ్..
గంట గంట కీ నివు లేనిదే నాకేం తోచదు..
పని అయిన ..కాకున్నా..
బాధొచ్చినా.. సంతోషం చిందినా..
రోజు వారీ జీవితంలో గెలిచినా ఓడినా..
పొద్దు పొడిచినా...పొద్దు వాలినా..
ఎండనకా..వాననకా..
చలి లో.. గిలిలో...నీవే నాకు తోడు.
ఎప్పుడు ఎలా ఎందుకు పరిచయం అయ్యావో తెలిదు.
తెల్లని దుస్తుల్లో దేవతలా వచ్చావు..
నన్ను నా జీవితాన్ని పాలిస్తున్నావు..
బతుకంతా తోడుంటావు ..చితి దాకా నడిపిస్తావు.
నీవు నా చేతుల్లో వెలుగుతావు.. నా జీవితం నీ చేతల్లో ఆరుతుంది.అయినా I love u darling. :)

ఆహా ఎంత అభివృద్ధి సాధించాం..!!

ఇంటిముందుకి వచ్చిన కూరగాయల బండి వాడితో గీచి గీచి బెరమాడుతాం..
రిలయన్స్ ఫ్రెష్ లాంటి వాటిల్లో మారు మాట్లాడకుండా వాట్ (వాత) పెట్టించుకొని వస్తాం..
ఆప్యాయంగా వచ్చే చిరునవ్వుని పలకరింపుని పట్టించుకోం.. ప్లాష్టిక్ నవ్వుకి..తప్పని మర్యాద పలకరింపుకి మురిసిపోతాం..
ఓ అయిదు రూపాయలు తక్కువ పడితే మనని నమ్మని వాడి దగ్గరే కొంటాం..కాని, దాందేముంది రేపు ఇద్దురు కానిలే అనేవాడిని సహించం.
రౌండ్ ఫిగుర్ పేరుతో చిల్లర నొక్కేది వాడు.. ప్రేమతో రెండు కాయలు ఎక్కువ వేసేది వీడు.
శ్రమని దోచుకొని పోయేది వాడు.. శ్రమజీవన సౌందర్యాన్ని చెప్పేది వీడు..
మనం కళ్ళకి మాత్రం artificial జిలుగులే తప్ప మనసు వెలుగులు కనిపించవు.
ఆహా ఎంత అభివృద్ధి సాధించాం..!!

వెతుక్కుంటున్నాను.

 ప్రపంచం అంతా ఎక్కడికో పరిగెడుతోంది పరిగెడుతోంది  ... రాత్రిని పగటిగా వెలిగించే  విద్యుద్దీపాలు.. ఆకాశ హర్మాలు.. రాజహంసలాంటి  కార్లు..
దేశాలకి చేరవేసే విమానాలు..కొత్త  ప్రపంచాన్ని సృష్టించే  సాఫ్ట్వేర్ లు...

నేను మాత్రం..  మబ్బుల్లోని చల్లదనం   ..ఆకాశపు రంగులు  ..పర్వతాల గంభీరత... పక్షుల రెక్కల్లోని మృదుత్వం.. విత్తులో దాగిన చెట్టు...ఆకుల పచ్చదనం..మన్నులోని కమ్మదనం.. నా గుండెల్లో ప్రేమ.. జీవితానికి అర్థం.....  వీటిని వెతుక్కుంటున్నాను.




 

కర్రీ పాయింట్ జీవితాలు.

పొద్దున్న లేస్తే ఉరుకులు పరుగులు ఉద్యోగాల జీవితంలో తినటానికే టైం లేని రోజులివి. ఇహ వంట చేసుకొని తినటం అంటే చాలా కష్టమైన పని. దానికి తోడు కూరగాయల ధరలు విపరీతంగా పెరిగిపోవటం..మార్కెట్టు కెళ్ళి ఏకమొత్తంగా తెచ్చుకునే టైం లేకపోవటం.. తెచ్చినా అవి కడిగి తరిగి వంట చేసి తినే ఓపిక లేకపోవటం కర్రీ పాయింట్ వాళ్ళ బిజినెస్ పాయింటు. పెళ్లి అయినవాల్లయినా .. బ్రహ్మచారులయినా, పెళ్లి కాని ముదురులయినా.. విడిపోయిన ఒంటరులయినా అందరికీ ఆకలి తీర్చే అక్షయ పాత్ర ఈ కర్రీ పాయింట్లు.
జేబుల్లో డబ్బులున్నాయి..కాని వండే ఓపిక లేదు.
పొద్దున్నే బందీ మీద రెండిడ్లీలు గతికి .. మధ్యానం ఆఫీసులో ఏదో గడ్డి తిని ..రాత్రికి ఇంటికి వచేటప్పుడు రెండు చపాతీలు..ఓ కర్రీ.. లేదా ఓ పప్పు, సాంబారు తీసుకెళ్ళి రైస్ వండుకొని తినటం అలవాటయ్యింది జనానికి.
శని ఆదివారాలు ఎలాగు బయట తిరుగుళ్ళు..బయట తిండ్లె . ఓ నాలుగు వంటకాలు వండుకునేది మహా అంటే పండక్కే నేమో.
రాను రాను ఏ గడ్డు కాలం దాపురించ బోతోందో...!!

కోటి ఆశలతో..

కోటి  ఆశలతో నీకోసం వచ్చాను ...వెనక్కి పంపక నన్ను అక్కున  చేర్చుకో..    దీనుల , హీనుల దరి చేర్చుకునేది    నీవుతప్ప ఇంకెవరు తల్లీ...లోకంలో ,

నీ చరణ సన్నిధి కి చేరి 'అమ్మా'  అని పిలవనిస్తే చాలు, నాకింకేమీ వద్దు. 

నీవు కాదంటే నన్ను ఆదరించేవారు ఎవరున్నారు ?? 

 ఎక్కడికని వెళ్ళను..??  ఈ చిక్కటి చీకటి  వేళలలో ..రోదిస్తూ..!! 
- రవీంద్రుని కవితకి  తెలుగు అనువాదం 

.....

ఎప్పుడూ అద్భుతమే.

ఒకానొక ఉరికి ఓ యోగీశ్వరుడు వచ్చి ఒక మందిరాన్ని నిర్మించి అందులో ఉంటున్నాడు.     ఆ మందిరంలో ఎన్నో వింతలూ విశేషాలు ఉన్నాయి . ఎంతోమంది అతన్ని కలుసుకొని ఆ వింతలకి తెలుసుకొని తమ తమ బాధలకి చిట్కా కనుక్కొని పోయేవారట.
ఒకనాడు ఒక యువకుడు అతని దగరికి వచ్చి. తన వంతు రాగానే
ఒకే ప్రశ్న అడిగాడు సూటిగా " నాకు ప్రపంచం సుందరంగా తోచటం లేదు. ఎటు చూసినా మోసం, దగా...దోపిడీ . నాకు బతుకు మీద ఆసక్తి పోయింది. " నాకు జీవితెచ్చని కలిగించే ఓ సూత్రాన్ని  చెప్పగలరా  ?? "
సరే అలాగే. ఒక పని చెయ్యి.. ఈ దీపం వెలిగించి చేతుల్లో పట్టుకొని ఈ  మందిరాన్ని మొత్తం చూసి వచ్చి నాకు చెప్పు మందిరంలోని వింతలూ విశేషాలు " అన్నాడు
యువకుడు దీపాన్ని వెలిగించుకొని వెళ్ళాడు. ఓ రెండుగంటల తరవాత తిరిగొచ్చాడు. దీపం చక్కగా వెలుగుతోంది.
ఆ యోగీశ్వరుడు అడిగాడు.  చెప్పు నాయనా ఎమేం వింతలూ చూసావో..??
దానికి యువకుడు నీళ్ళు నములుతూ.. "దీప్పాన్ని ఆరిపోకుండా కాపాడే ప్రయత్నంలో పెద్దగా ఏమి చూడలేకపోయాను. చూసినవి గుర్తే లేవు. " అని తల దించాడు.
యోగీశ్వరుడు చిరునవ్వు నవ్వి... సరే మరో అవకాశం ఇస్తున్నాను. మళ్ళీ తిరిగి వచ్చి చెప్పు అన్నాడు ఆ యువకునితో..
యువకుడు మళ్ళీ దీపంతో వెళ్లి  మరో రెండుగంటల్లో ఆనందంతో .. ఉత్శాహంతో వచ్చి తను చూసిన వింతలూ  వివరించాడు.
ఓపికగా విన్న యోగీశ్వరుడు.. ఆది సరే కాని దీపం ఆరిపోయింది కదా.. ఆది ఆరకుండా చూడాలని అన్నాను కదా.. అన్నాడు.
యువకుడు అప్పుడూ తేరుకొని దీపం వైపు చూస్తే ఆది ఆరిపోయి ఉంది. బిక్క మొహం వేసిన యువకుడిని చూసి చిరునవ్వు నవ్వి...
ఆనందం అనే దీపం బాల్యంలో బాగా వెలుగుతుంది. ఎందుకంటే
కల్మషం లేని మనసు  ప్రమిదగా..అమాయకత్వం/ స్నేహం/ ప్రేమ  వత్తిగా.. ఆసక్తి నునేగా  వెలిగి    ఏం చేసిన ఎటు చూసినా  ప్రపంచం అంతాఅద్భుతoగా తోస్తుంది.
కాని మనం పెరిగి పెద్దయ్యే కొద్ది ఆ దీపపు వెలుగు తగ్గుతూ ఉంటుంది. ప్రమిద కల్మషంతో చిల్లులు పడుతుంది..స్నేహపు వత్తి కాలి చిన్నడైపోతుంది. ఆసక్తి కలుషితం అవుతుంది..దాంతో దీపం కొడిగడుతుంది.

కనక ఆ ఆనందం అనే దీప్పాన్ని ఆరకుండా చూడగలిగిన వాళ్లకి  ప్రపంచం ఎప్పుడూ  అద్భుతమే !! 

మనిషిగా మిగిలిపో..

 

సరే.. దోచుకున్నావు. వేల కోట్లు దోచుకున్నావ్ ?? ఆ కాగితపు కట్టలు నీ పేరుమీద దాచుకున్నావ్. ఎకరాలకి ఎకరాలు నీ పేరుమీద ఉందని మురిసిపోతావ్ .. కాని ఏం లాభం ?? చెప్పు ?

చెయ్యి ..ఎంజాయ్ చెయ్యి.. ఎంత చేయగలిగితే అంత చెయ్యి. తెలివితో సంపాదిన్చుకు న్నావ్ కనక చెయ్యి. కాని

ఆ చేత్తోనే... కలలో కుడా ఇలాంటి అదృష్టం / అనుభవం వస్తుందని అనుకోని ఒకడికి ఒక గొప్ప అనుభవాన్ని/అదృష్టాన్ని ఇచ్చి చూడు. పొంగి పోయే వాడి గుండె ని చూడు. వాడి కళ్ళలో ఆనందం చూడు. వాడు కృతజ్ఞతతో రెండు చేతులుఎత్తి చేసే నమస్కారం చూడు. మనుషుల మనస్సులో దాగిన ప్రేమని చూడు. దాన్ని సంపాదించుకున్న నీవు ఎంత గోప్ప వాడివో నీకు అర్థం అవుతుంది.

ఈ దేశంలో

రెండు పూటలా అన్నం.. తనకంటూ ఓ చిన్న గూడు ఇవీ మహత్తర అదృష్టంగా భావించే వాళ్ళు కోకొల్లలు.
శుబ్రమయిన మంచి నీళ్ళు దొరికితే చాలు అనుకునే ఉర్లు కోకొల్లలు..
చదువుకోటానికి తమ పిల్లలకి బడి దొరికితే చాలు అనుకునే వాళ్ళు కోకొల్లలు..
తమ ఉరికి బస్సొస్తే చాలు అనుకునే వాళ్ళు కోకొల్లలు.
తమ ఇంట్లో వాళ్ళ ఆరోగ్యం బాగాయితే చాలు అనుకునే వాళ్ళు కోకొల్లలు.
దిక్కు లేక ..రోడ్డున పది వెట్టి చాకిరీ చేస్తూ బాల్యాన్ని కోల్పోతున్న పసివాళ్ళు కోకొల్లలు..
వీళ్ళ0తా నీ కోసం.. నీ అభయ హస్తం కోసం...నీ సాయం కోసం ఎదురు చూస్తున్నారు...
కళ్ళు తెరువు. వాళ్ళని చూడు. నీది కాని నీ సంపదని.. వాళ్ళ సంపదని వాళ్ళకి ఇచ్చేసి మనిషిగా మిగిలిపో.. దేవుడిగా వెలిగిపో.

ఇదీ మన మధ్య తరగతి ...

ఏదో చేయాలని ఉబలాటం ... ఏమీ చేయలేని చేతగాని తనం
గొప్ప సాధించాలని తాపత్రయం.. చప్పగా సాగే రోజువారీ
తెగించి పట్టుకోలేరు...ధైర్యం చేసి వదలలేరు
ఆరాటం ఎక్కువ ...ఆలోచన తక్కువ ..
అనవసర సెంటిమెంట్స్.. అర్థం లేని ఆచారాలు..
టీవీల్లో ప్రపంచాన్ని చూసి బాధపడతారు ..ఆ బాధమీదే వాడు డబ్బు సంపాదిస్తాడని తెలుసుకోలేరు.
ఎవడో చెప్పిన నీతులు పాటిస్తారు.. అవి చెప్పేవాడు అవసరానికి గోతులు తవ్వుతాడని అర్థం కాదు.
మంచి గా ఉండాలనే ప్రయత్నం ..ఉండలేక అంతులేని వేదన
దేవుడు కాపాడతాడని పూజలు...వాటిల్లో సగం జీతం హారతి ..
చివరికి కులం చెడగొట్టు కుంటారు కాని సుఖం దక్కించుకోలేరు..
ఎవరో వస్తారని,,ఏదో చేస్తారని...ఆశపడుతూ ..ఆశలోనే బతుకీడుస్తూ..
ముక్కుతూ మూలుగుతారు .. చస్తూ బతుకుతారు.

ఇదీ మన మధ్య తరగతి మనుషుల గతి.
ఇదీ మన భారతం ..

A memorable moment . :))

చిన్నప్పటి నుంచి పరమ బేవార్సు గా తిరిగే నాకు సాహిత్యమూ అదీ పెద్దగా పరిచయం లేదు. కాని డిగ్రీలో ఉండగా చలం పుస్తకాలు పరిచయం అయ్యాయి. అవి నన్ను ఓ ఊపు ఊపెసాయి. చలం చదివన తరవాత ఇంక వేరే ఏదీ చదవాలనిపించలేదు. అందుకే పెద్దగా పట్టించుకోలేదు. ఇహ ఈ మధ్య ఒకటో అరో వేరే పుస్తకాలు చదువుతున్నాను. మాటల్లో చిన్నప్పుడెప్పుడో విన్నాను ఆ పేరు. అందుకే మొన్నా వెళ్ళినపుడు ఓ రెండు మూడు పుస్తకాలు తెచ్చాను. చాలా బాగా నచ్చాయి.
అయితే ఈ రోజు ఎడారివర్షం DVD లాంచ్ ప్రసాద్ preview theater లో జరిగింది. స్క్రీనింగ్ ఐపోయాక స్నాక్స్ కి బయటికి వచ్చాం. ఎడారి వర్షం DVD లు, 'సినిమాలు మనవీ - వాళ్ళవీ" పుస్తాకాలు అమ్మకానికి పెట్టాం.
ఒకావిడ వచ్చింది, 'సినిమాలు మనవీ - వాళ్ళవీ" పుస్తకాన్ని చూసికొనుక్కుంది. అర్రే మొన్న ఈవిడ పుస్తకమే కదా నేను చదివి బాగా ఇష్టపడింది అని ఆమెని అలాగే చూస్తూ ..మీరు 'ఓల్గా' గారు కదా అన్నాను. అవును అని చిరునవ్వు నవ్వింది. మీ పేరేమిటి అడిగింది, చెప్పాను.
మీ పుస్తాకాలు బాగా నచ్చాయి చదివి పేస్ బుక్కులో SYNOPSIS పెడుతుంటాను అన్నాను. అవునా అనీ చిరునవ్వు నవ్వి వెళ్ళిపోయింది.
 Its a memorable Moment. :))

కేరళ ప్రయాణం - 4

ప్రేమ్ గారిచ్చిన ఆహార పొట్లాలు తింటూ..హైయిగా పాలక్కాడ్ చేరుకున్నాం.

సరాసరి 'జోబీ మాల్' వేన్యు కి వెళ్ళిపోయి ఎడారివర్షం స్క్రీనింగ్ ఎప్పుడు ఏమిటి అనేది కనుక్కున్నాం. జయ్ అనే కుర్రాడు మమల్ని receive చేసుకుని నడిచి వెళ్ళేంత దూరంలో ఉన్న ఒక హోటల్ చూపించాడు.పాలక్కాడ్ ఎండ తీవ్రత ఎక్కువగా ఉంది. చల్లగా స్నానం చేసేసరికి హాయిగా అనిపించింది.
ఒక్క పదినిముషాలు రిలాక్ష్ అయ్యాక మళ్ళీ జోబీ మాల్ చేరుకున్నాం.
రిసెప్షన్ దగ్గర ఇద్దరమ్మాయిలు ఉన్నారు. వచ్చిన గెస్ట్ లకి id కార్డ్స్ తయారుచేసి ఇస్తున్నారు. మొహంలో కేరళ కళ ఉట్టి పడుతోంది.
ఒకమ్మాయి సన్నగా ఉంది, గంధం రంగు చీర కట్టింది, సంప్రదాయంతో ఆకట్టు కొంటోంది. ఇహ రెండో అమ్మాయి దీనికి విరుద్దంగా ప్యాంటు,టీ షర్టు వేసింది. జుట్ట్టు విషయంలో మాత్రం ఇద్దరు ఒకటే విధంగా .. ఆ మాటకొస్తే కేరళలో అమ్మాయిల జుట్టు బావుంటుంది. ఒత్తుగా నల్లగా. కళ్ళు చాలా ఆకర్షణీయంగా ఉంటాయి.చీరకట్టిన పిల్ల నన్ను పట్టించుకోలేదు కాని...ఈ రెండో పిల్ల మాత్రం నన్ను చూసింది. ఓ మత్తు నన్ను గమ్మత్తుగా పలకరించింది.
ఏం చూపది..వెంటాడే చూపు. వేటాడే చూపు ..ఓ ఆడపిల్ల చూపు. కళ్ళలోకి సూటిగా చూస్తే నా గుండెలోతుల్లోకి తాకింది.నేను చూపు తిప్పుకోవలసి వచ్చింది తప్ప ఆపిల్ల ఆలా చూస్తోంది పట్టి పట్టి. దొరికితే కళ్ళు కలిపెస్తోంది.
చూద్దాం ఎంతసేపో ఇది అనుకున్నా..ఈ  లోపు మా ID కార్డ్లు రెడీ అయ్యాయి. తీసుకొని హాల్లోకి వెళ్లాం సినిమా చుట్టానికి.
ఓ రెండు సినిమాలు చూసాక ఆకలేసింది .. బయటికివెల్లి భోజనం చేసి వచ్చాము. మళ్ళీ సినిమాలు.. అలా సాయంత్రం ఎదిన్తివరకు చూసి రూం కి చేరుకున్నాం. కొద్ది సేపు రెస్ట్ తీసుకున్నాక చల్లగా ఏదయినా తాగితే బావుండు అనిపించింది. ఆలోచన రావటమే ఆలస్యం..... `వెళ్ళిపోయాం.:)

తెల్లారి పది గంటల కల్లా తయ్యారయ్యి వెళ్ళాము. నన్ను చూసిన పిల్ల చుడీదార్ లో దర్శనం ఇచ్చింది. నన్ను పెద్దగా పట్టించుకోలేదు. విచిత్రం కాకపోతే నిన్న అంత ఇదిగా చుసియన్ పిల్ల ఈ రోజు పట్టించుకోవటం లేదు. ఆడవాళ్లు అంతే.. తమకేం కావాలో తెలిదు. పెద్ద confused minds.
ఇది  నాకు చాల మామూలే కనక  ఏమీ అనిపించలేదు. లంచ్ కి ముందు రెండు సినిమాలు తరవాత రెండు సినిమాలు.. సాయంత్రం చల్లదనం.. అంతే. అలా మూడురోజులు గడిచింది.
నాలుగో రోజు మొదటి షార్ట్ ఫిలిం చూసాక.. పాలక్కాడ్ కోటకి వెళ్లాం. చుట్టూ కందకం. ఎత్తయిన బురుజులు .. విశాలంగా ఉంది . కోట గోడలు మాత్రం ఎత్తుగా రాతి కట్టడం .ప్రధాన ద్వారం  పదిహేను అడుగుల ఎత్తు పన్నెండడుగుల వెడల్పుతో బలిష్టంగా ఉంది. దాటుకొని లోపలి వెళితే  లోపల కోట మాత్రం  కోట లా లేదు . ఓ పెద్ద ఇల్లు,  కేరళ స్టైల్ లో ఉంది. కోటగోడకి అనుకొని రెండు ఫోటోలు తీసుకున్నాక  .. ఇహ నా వల్ల కాదు మీరెళ్ళి చూసి రండి అని ఓ చెట్టు కింద సెటిల్ అయ్యి  పేస్ బుక్కు ఓపెన్ చేసాడు మహేష్.  నేను, మోహన్ అలా చుట్టూ తిరిగి వచ్చేసాం. అక్కడి నుండి సరాసరి డ్యాం కి వెళ్ళాము. అక్కడ చూడటానికి ఏమీ కొత్తగా అనిపించలేదు. జనాలు, వాళ్ళ బాష తప్ప.
మళ్ళీ వెనక్కి hyderabad  ప్రయాణం. మూడున్నరకి ట్రైన్. మూడింటికి స్టేషన్ చేరుకొని గొప్ప జ్ఞాపకాలేమి సంపాదించుకోకుండానే వెనుదిరిగాను.
మా ఎదురగా ఒక ప్రేమ జంట..తినిపించు కుంటున్నారు. . తిట్టుకుంటున్నారు,..కొట్టుకుంటున్నారు... కొరుక్కుంటున్నారు. మైదానం రాజేశ్వరి ..అమీర్ జంట గుర్తొచ్చారు నాకు . వాళ్ళని చూస్తూ సమయం గడిచింది. తొమ్మిదింటికి వెళ్ళు దిగిపోయారు. ఏదో పనిమీద మోహన్ తిరపతిలో దిగుతాను అన్నాడు. మహేష్ కూడా ఇంటికి వెళ్లి వస్తా నేను అక్కడే దిగుతా అన్నాడు.ఏదో ఆలోచనల్లో తిరపతి రానే వచ్చింది. ఇద్దరు దిగిపోయారు. వాళ్ళని సాగనంపి నేను పై బెర్త్ ఎక్కి కళ్ళు మూసుకున్నాను. ఇంతలో ఓ రెండు జంటలు ఎక్కారు.
బెర్తులు conform కానట్టుంది . ఆందోళనగా ఉన్నారు. ఈ రెండు బెర్తులు మీరు తీసుకోవచ్చు. హైదరాబాద్ దాక రావలసిన మా ఇద్దరు మిత్రులు అవసరమై   ఇక్కడ దిగిపోయారు. అని చెప్పగానే థాంక్ యు సర్.. థాంక్ యు అని టెన్షన్ release అయ్యి ఆనందగా ఫీల్ అయ్యారు. వాళ్ళు. ఇంకో జంటకి వేరే చోట దొరికింది.

అందరూ నిద్ర పోతున్నారు. చీకటిని చీల్చుకుంటూ రైలు పరిగెత్తుతోంది , పెద్ద శబ్దంతో. కళ్ళు మూసుకుంటే రైలు శబ్దం ..తెరిస్తే చూపు రైలు పైకప్పు. నా చూపు పైకప్పుకి  తాకి వెనక్కి వస్తోంది. అక్కడ చూడటానికి ఏమీ లేకపోవటం తో  తలనెప్పి అనిపిస్తోంది.   ఏదో చిన్న పెట్టెలో బంధించినట్టు అనిపించింది. ఏదో అన్ఈజీ నెస్ . పోనీ ఆలోచనల్లో మరిచిపోదాం అంటే ఒక్క విషయం కూడా తట్టటం లేదు. లేచి కూర్చునే వీలు లేదు. పడుకుంటే నిద్రా రావటం లేదు. ఆ పరిస్థితి నాకు నరకంగా తోచింది.చావంటే అదే నేమో. శరీరాన్ని కదిలించలేక .. కళ్ళు తెరవలేక...ఉపిరి తీసుకోక అచేతనంగా పడిఉండటమే చావేమో.
శరీరం లోంచి బయట పడిన ఆత్మ మళ్ళీ శరీరంలోకి వెళ్ళలేక ఎంత వేదన పడుతుందో అనిపించింది.
చచ్చాక కూడా బాధ ఉంటుందని...నిజానికి బతికి ఉన్నప్పటికంటే చచ్చాకే బాదేక్కువని అనిపించింది.

ఈ   ఆలోచనల్లో ప్రయాణం తెలియటంలేదు.
మనిషి ఏదో ఒక ఆలోచనల్లో మునిగి పోవటమే సుఖం అంటే . ఆలోచనల్లేక..ఆలోచించటానికి ఏమీ లేకపోతే ఆది నరకం.
నేను చావు గురించిన ఆలోచనలో పడ్డాను. నాలుగు నాళ్లలో చచ్చి బూడిద అయిపోయే మనిషి హాయిగా అనుభవించక ఎన్ని sentiments ? .. ఎన్ని బాధలు..ఎంత వేదన ??
ఎన్ని వేషాలు ?? ఎన్ని బేషజాలు ? ఎంత నటన ? ఎంత గర్వం ? ఎంత గొప్ప ?

చావంటే..??  ప్రపంచం అంతా ఉంటుంది, మనం తప్ప. చచ్చేముందు మనకి మన జీవితం అంతా గుర్తోస్తుందేమో. స్వర్గ,నరకాలు ఉన్నాయా. వైతరణీ నది దాటాల్సిన్దేనా ?? ఛీ.. చీము నెత్తురు పారే ఎట్లో ఎలా ఈదాలి ?? ? మరీ అంత అసహ్యంగా ఎందుకుండాలి అది ??
  దేవుడు ఎంత  శాడిస్ట్ కాకపోతే మానని పుట్టించి.. మాయలో పడేసి చంపి శిక్షించి  ఏం బావుకుంటాడు ?

..................... నిద్ర పట్టేసింది.

రాలిపోయేదాన్ని.

లోకం అంతా గులాబీలు ..మల్లెలే ఉండవు.
నాలాంటి ముళ్ళ పూలు కుండా ఉంటాయి.
నా పుట్టుకకి నాకు అర్థం తెలిదు. ఏ జీవశక్తో నన్ను పుట్టించింది..
వికసింపచేసింది. అందుకే నవ్వుతున్నాను.ఆదినా తత్వం.
నీ పుట్టుకకి కారణం, అర్థం ఏంటి అంటే నాకేం తెలుసు ??
ఒక్క పూట మారితే రాలిపోయేదాన్ని.

మీ ఆత్మ సజీవమే..

మీ గుండెల్లో తీరని కాంక్ష రాగులుతోందంటే మీ  ఆత్మ సజీవమే..
మీ కళ్ళల్లో కలల మెరుపులు ఉన్నాయంటే  మీ  ఆత్మ సజీవమే.. ..
గాలి ని చూసి నేర్చుకోండి స్వేచ్చంటే ఏంటో ..
నీటి అలలని చూసి నేర్చుకోండి ..ప్రవహించటం ఎలాగో 
ఎదురొచ్చే ప్రతిక్షణాన్ని ఎదురెళ్ళి ఆహ్వానించు .. అది తీసుకొచ్చే అనుభూతిని ఆస్వాదించు  .. 
జీవితపు ప్రతి మలుపు కొత్తగా ..గమ్మత్తుగా అనిపిస్తోందంటే  మీ ఆత్మ సజీవమే.. 
మీ గుండెల్లో తీరని కాంక్ష రాగులుతోందంటే మీ  ఆత్మ సజీవమే..
        - జావేద్ అక్తర్ ( జిందగీ నా మిలే దుబారా ) కి తెలుగు అనువాదం.
 


 

కేరళ ప్రయాణం - 1

సమయం మధ్యాన్నం 12  గంటలు   .అనుకున్న టైం కి కలుసుకున్నాం  స్టేషన్ లో. మోహన్ అటు ఇటు దిక్కులు చూస్తూ  అమ్మాయిలు పెద్దగా లేరు..టైం పాస్ ఎలా అవుతుందో అన్నాడు. :).   నీ అదృష్టం అన్నాను.                           
 ట్రైన్ సరిగ్గా సమయానికే వచ్చింది.మా బెర్త్ లు చూసుకొని కూర్చుంటే.. ఇద్దరు అమ్మాయిలు ఎదురుగా కనిపించారు. మోహన్ మొహం విప్పారింది. ;). ట్రైన్ కదిలిందో లేదో.. మహేష్ ఆకలి దంచేస్తోంది నేనైతే తినేస్తున్నా అని చికెన్ బిర్యాని తీసాడు. మోహన్ కూడా జాయిన్ అయ్యాడు, నాకోసం veg బిర్యాని కూడా తెచ్చాడు.  ఆ  concerning  నాకు నచ్చింది. మనకోసం ఎవరైనా చిన్న పని చేసినా  ఎందుకో మనసుకు గొప్ప ఆనందం కలుగుతుంది. మధ్యాన్న భోజనం పూర్తయ్యాక .. రాత్రి నిద్ర  లేదు సరిగ్గా అంటూ  మహేష్ పడకేశాడు. ఎందుకు నిద్రలేదో..అతనికే తెలుసు. ;).
నేను , మోహన్  అమ్మయిలవంక ఆశగా చూసాం .కాని వాళ్ళు మలయాళీ బాషలో బిజీ గా ఉన్నారు, మమల్ని పట్టించుకునే ఉద్దేశ్యం కనపడలేదు. ఇహ లాభం లేదని  నేను 'జీవితాదర్శం' బయటకి తీశాను. చేసేది లేక మోహన్ నేను - చీకటి లో కూరుకుపోయాడు.అలా కొద్ది సేపు చదివాను పుస్తకం .. నాలుగు పేజీలు చదవగానే,  అసలు లాలస లాంటి అమ్మాయి ఉంటుందా ఈ దేశంలో..?? అలంటి పిల్ల నాకు తగలదేం...అని లాలస గురించిన ఆలోచనలో పడ్డాను. పుస్తకం ముసేసాను. కిటికీ లోంచి చల్ల గాలి విసురుగా మొహాన కొడుతోంది ట్రైన్ వేగానికి. ఎదురుగా ఉన్నాయన నిద్రలో జోగుతున్నాడు.. మహేష్ గురక వినిపించటం లేదువిచిత్రంగా. అమ్మాయలు కిటికీల్లోంచి చూస్తూ ఏదో జ్ఞాపకాల్లోకి వెళ్ళిపోయారు.
గుంటూరు దగ్గర పడుతోంది. రేలు వేగంగా దూసుకొని పోతోంది పంట పొలాల్లోంచి. మిరప తోటలు .. ఎర్రగా విరగకాచిన మిరప.. అప్పుడప్పుడు తెల్లగా విచ్చుకున్న పత్తి చేను . మిరపపండు తెంపి ఎండబోసారు చాలా చోట్ల.. ఎర్రగ్గా కుంకుమ రాసుల్లా అనిపిస్తున్నాయి దూరం నించి...

కేరళ ప్రయాణం - 2

 ఎర్రగా నవ్వ్తుతున్న మిరప చేలు...దూరంగా కొండలు.. పొలం కూలీలు... చల్లని గాలి అన్నీ చూస్తుంటే.. ప్రపంచం విశాలత్వం కనపడి మనసుకి హాయిగా అనిపించింది. ప్రపంచం ఇంత అందంగా ఉంది , కాని రోజువారీ జీవితంలో పడి ఆ అందాన్ని,ఆనందాన్ని అందుకోలేక పోతున్నమేమో!! అలా కిటికీ లోంచి చూస్తూ ఉంటే గతంలోకి జారిపోవటమో...భవిష్యత్తులో తెలిపోవటమో రెండింట్లో ఏదో ఒకటి జరగటం సహజం ప్రయాణాల్లో.
ట్రైన్ ఏదో పెద్ద స్టేషన్ లో ఆగింది.అప్పుడు జ్ఞాపకాలని వదిలిపెట్టి లేచాను. మోహన్ గారు కూడా పుస్తకాన్ని మూసేసి నావైపు చూసాడు. ఇద్దరం ఆ ఆమ్మయిలవైపు చూసాం. ఉహు ఏమాత్రం చలనం లేదు. ఒక్క చిన్ని చూపు కూడా మావైపు విసరటం లేదు. నాలాగే  బయటకి చూస్తూ ,..తమ తమ జ్ఞాపకాలు నేమరేసుకున్తున్నరేమో. ఇవి పడే రకాలు కాదు అని అనిపించింది. ఆశ వదిలేశా.. ;) . మహేష్ ఇంకా నిద్రలోనే ఉన్నాడు .
నేను మోహన్ రైలు దిగాం. అటు ఇటు తిరిగితే ఓ ఫాస్ట్ ఫుడ్ ముందు జనం గుమి గుడారు, చూద్దాం అని వెళ్తే వేడి ఇడ్లి..దోష ..
వాటిని చూడగానే ఆకలేసింది. చెరో ప్లేట్ చేత్తో పట్టుకొని ఆవురావురు మంటూ లాగించాం . ఓ దోస పార్సిల్ కట్టించండి నేను మంచినీళ్ళ బాటిల్  తెస్తా అని వెళ్ళాను. 
ట్రైన్ మెల్లిగా కదిలింది.  లోపలి వెళ్ళగానే మహేష్ నిద్రలేచి పైబెర్త్ నుంచి కిందికి దిగాడు. "జీవితంలూ అన్నీ కోల్పోయిన వాళ్ళు దురదృష్టవంతులు.. ఏం కోల్పోయామో తెలుసుకోలేనివాళ్ళు శాపగ్రస్తులు " అని ఎడారి వర్షం కోసం రాసాడు, కాని ఈయన మాత్రం అదృష్ట వంతుడు. లేకపోతే ఏంటది.. నిద్రలేవగానే 'దోస' రెడీ కదా..!!

  దిక్కులు చూస్తూ మాటల్లో పడ్డాం.  సూర్యాస్తమయం అవుతోంది. నేను అమ్మాయిల వైపు కిటికీ చూసాను. ఆకాశం బంగారు రంగులో మెరుస్తోంది,  సూర్యుడు నారింజ పండులా ఎర్ర బడ్డాడు. చూడు బ్యూటీ అంటే అదీ అని నేను అటువైపు చూపించాను. అప్పుడు ఏంటి అమ్మాయా, మీరు నిజంగా కళాకారులు సర్.. అన్నాడు మోహన్. బాబూ  నేను మాట్లాడేది 'సన్ సెట్' గురించి. మీరేదో అనుకుంటున్నారు అన్నాను. కాదండీ దానికంటే 'అందం' కనపడుతోంటే sunset ఎవరు చూస్తారు అని నవ్వాడు.
అందరం నవ్వుకున్నాం. రైలు సాగిపోతోంది వడి వడిగా ...
                                       *****

రాత్రి ఎనమిదిన్నర అయ్యింది. పొద్దున్న తెచ్చిన వెజ్ బిర్యాని అలాగే ఉంది. అదే తిని పడుకుందాం  ఓ పనైపోతుంది అని మహేష్ పొట్లం విప్పాడు.  ఇంట్లో ఎన్నింటికి తిన్నా,... ట్రైన్ లో మాత్రం సరిగ్గా సమయానికి తింటాం. ఒకరిని చూసి ఒకరు తినటం మొదలు పెడతారు. :) . మేము మొదలు పెట్టగానే మా పక్కనున్న ఆయన తన పొట్లం విప్పాడు.. ఆది చూసి మిగతావాళ్ళు .
  మిగిలి పోయిన బాటరీ ని ఖతం చేద్దామని laptops తీసాడు మహేష్ . మోహన్ నా laptop   తీసుకున్నాడు. నేను పై బెర్త్ మీదకేల్లిపోయి 'జీవితాదర్శం' కొనసాగించాను.

కేరళ ప్రయాణం - 3

"శరీరం కోసం గాక ఆత్మ ఔన్నత్యం కోసం బ్రతకటం అంటే ఎంత మందికి తెలుసు ?"   చలం ని చదువుతుంటే అలా చదువుతూ ముదుకు  వెళ్ళలేము. మధ్యలో వచ్చే కొన్ని  వాక్యాలు  మనసులోతుల్లో దిగిపోయాయి... మనని ప్రశ్నిస్తాయి.. మన ములాలని ఎండ గడతాయి.. ఆలోచింప జేస్తాయి చాలా తీవ్రంగా.  అవును ఏమిటి ఆత్మ ఔన్నత్యం కోసం బ్రతకటం అంటే ?? 
  మహేష్ ..మోహన్ యమా బిజీ ఉన్నారు పేస్బుక్కులో . తొమ్మిదిన్నర అవుతొందేమో.అప్పటికే అందరూ భోజనం చేసేసి నిద్రకు ఉపక్రమించారు లైట్ అర్పి , మేం తప్ప. ఏ ఒంటిగంటకో కన్నుమలిగే నాకు ఇలాంటి ప్రయాణాల్లో అదీ  కష్టమే . మనుషులని గమనిద్దాం అన్నా.. అంతా నిద్రపోతున్నారు .
  మోహన్ తృప్తిగా పేస్బుక్కు చూస్కున్నాక నాకు ఇచ్చాడు లాపీ.
నేను పుస్తకం మూసేసి పేస్బుక్కు మీద పడ్డాను. అదుగో అప్పుడే కేరళ ప్రయాణం - 1 రాసింది. :)

వెంట తెచ్చుకున్న హార్డ్ డిస్క్ తీసి ' ఐ సా డెవిల్' చూడటం మొదలు పెట్టాను. interesting గా అనిపించింది.. ముఖ్యంగా ఇలాంటి ప్రయాణ సమయాల్లో సైకో త్రిల్లెర్స్ బాగా పనికొస్తాయి. :). సినిమా మంచి రసవత్తరంగా ఉండగా హటాత్తుగా బాటరీ డౌన్ అయ్యి.. లాపి ఆగిపోయింది. :(  సమయం పదకొండున్నర కావస్తోంది.
కిందికి చూస్తే మహేష్ , మోహన్ కుడా  పడుకున్నారు. నాకు నిద్ర రావటం లేదు. చేయటానికి ఏమీ లేదు. ఏమీ తోచటం లేదు. ఇంతలో ఏదో స్టేషన్ వచ్చింది. . దిగాను. ఎవరో ఇద్దరు డోర్ దగ్గర నిలబడి ఉన్నారు.. ఇది రేణిగుంట జంక్షన్ వొచ్చేది  తిరుపతి అని చెప్పారు.

తిరుపతి.. అప్పుడు గుర్తొచ్చింది. FB మిత్రుడు ప్రేమ్ చంద్ తిరపతిలో కలుస్తా అన్నాడు.మహేష్ కూడా చెప్పాడు ఆ విషయం. ఎంత సేపట్లో వస్తుంది అడిగా ..అరగంట పట్టొచ్చు అన్నారు.
 ప్రేమ్ చంద్ పేస్బుక్కులో మిత్రుడు. నా పోస్టింగ్స్, photography బావుంటాయని చెప్పాడు. అలా పరిచయం పెరిగి ఒక నాలుగయిదు సార్లు చాట్ చేసాం.అంతే .. వస్తాడో రాడో. అదీ ఈ టైం లో ..నమ్మకం ఏముంది ?? ఏదో మాటవరసకి అని ఉంటాడు అనుకొని మళ్ళీ బెర్త్ మీదకి వెళ్ళిపోయా.
ఏదో ఆలోచనల్లో ..మగతగా నిద్ర పడుతోంది. రైలు ఎప్పుడు ఆగిందో తెలిదు. ప్రేమ్ చంద్ సరాసరి మా బోగీ లోకి వచ్చాడు. నేను ఎవరా అని కళ్ళు నులుపుకున్తుండగా  'హాయ్ చక్రీ ' చాల ఉత్సాహంగా అన్నాడు.
అర్రే ప్రేమ్.. హౌ ఆర్ యు  అంటూ ఆశ్చర్యంగా దిగాను. మోహన్ గారూ కూడా కళ్ళు నులిపుకుంటూ చూస్తుంటే లేపాను. మహేష్ ని కుడా లేపబోతుంటే  ప్రేమ్ వద్దు అనేసరికి...సరే అని ముగ్గురం బయటికి వచ్చాము. మోహన్ ని పరిచయం చేసాను. చక్రీ  ఇలా రా అని నన్ను platform సిట్టింగ్ పిల్లర్ దగ్గరికి తీసుకెళ్ళి nice meeting U అని చక్కగా పాక్ చేయించిన ఒక పళ్ళ బుట్ట చేతిలో పెట్టాడు ప్రేమ్ . అర్రే ఏంటిది.. ఎందుకు .. నాకు చాలా ఆశ్చర్యంగా... ఆనందంగా అనిపించింది. ఇదీ మీకే అని ఓ నిండు సంచి చేతిలో పెట్టాడు.
ఏంటిది ? ఏం లేదు దారిలోకి , ట్రైన్ లో ఫుడ్ బావుండదు కదా.. అన్నాడు
అవేమీ  వద్దు ప్రేమ్. జస్ట్...కలుద్దాం అనుకున్నాం కలిసాం. అని నేను సర్ది చెప్పెంతలో.. పర్లేదు. లోపల పెడదాం పద అన్నాడు .
లోపల పెట్టి కొద్దిసేపు మాట్లాడుకున్నాం ఇంతలో ట్రైన్ స్టార్ట్ అయ్యింది.        ప్రేమ్ చంద్ తో సెలవు తీసుకొని లోపలి వచ్చాక  ఏముంది కారి బాగ్ లో అని చూస్తే చపాతీలు ...గోంగూర పచ్చడి..పెరుగన్నం. . పులుహోర.. చక్కగా పాక్ చేసి ఉన్నాయి. ముగ్గురికీ నాలుగు పుటాలకి సరి పడే ఫుడ్ . అర్థ రాత్రి ఇవన్నీ మాకోసం ఇంట్లో చేయించి.. పళ్ళు కూడా పాక్ చేయించి   తెచ్చాడు. ఎక్కడి స్నేహమిది ..ఎక్కడి బంధమిది ?? ఎంతటి అభిమానం ఇది ?? ఒకరకమైన భావోద్వేగానికి లోనయ్యాం ..
ఇంతలో మహేష్ లేచాడు. ఏంటి అని అరా తీస్తే విష్యం చెప్పాము . అయ్యో నన్ను లేపాల్సిందే అని అన్నాడు. స్నేహభిమానాలు ఉంటాయి. కాని ఇంతాగానా, అదీ పేస్ బుక్కు ద్వారా పరిచయం అయిన  మిత్రుల మీద. నిజంగా ప్రేమ్ స్నేహం అదృష్టమే. అతని అభిమానానికి కృతజ్ఞులం.
  ఇవన్నీ చూడగానే ఆకలి మళ్ళీ వేసింది. చపాతీలు, పెరుగన్నం సుష్టుగా లాగించి మరోసారి ప్రేమ్ చంద్ అభిమానాన్ని తలచుకొని పడక ఎక్కాం.

సమాజం పై సినిమా ప్రభావం

సినిమా సమజోద్దరణ కి తీస్తారా లేదా వేరే సంగతి. కాని 'సినిమా' సమాజాన్ని  ప్రభావితం చేస్తుందనేది ఒప్పుకోవాల్సిందే. అయితే అన్ని సినిమాలు చేయకపోవచ్చు. కొన్ని సినిమాలు డైరెక్ట్ గా ప్రభావం చూపితే..కొన్నిటి ప్రభావం subconscious లెవల్లో ఉంటుంది. ఈ ప్రభావం positive గా ఉండొచ్చు ..negative గాను ఉండొచ్చు. అంతెందుకు ఒక సినిమాలో పాపులేర్ పాత్ర స్టైల్..డైలాగు..హెయిర్ కట్.. డ్రెస్..accessories .. ఏదోటి సమాజం లో వాడబడితే .. ఆ సినిమా సమాజాన్ని ప్రభావితం చేసినట్టే.

సినిమా అనేది ఒక మీడియం. కొందరు జనాలని pure entertain చేయాటానికి ఉపయోగించుకుంటారు. .. మరొక అతను entertain + ఆర్ట్ ఫాం గా ఉపయోగించుకుంటాడు. మరొకడు సమాజం లోని అవకతవకలను చూపిస్తాడు. ఇంకొరు నేర చరిత్రలని ..సమాజ చీకటి కోణాన్ని చూపిస్తాడు. entertainment అనేది అన్నిటిలోనూ దాగి ఉంటుంది. ఆది వేరే విషయం. film maker  దేనికోసం తీసినా అది సమాజం పై ఇంకోరకంగా ప్రభావం చూపొచ్చు. అయితే సినిమా ఎలాంటి ప్రభావం చూపబోతోంది అని ఒకింత దూర దృష్టి కలిగి ఉండాల్సిన బాధ్యత film maker కి ఉంది.
 1989 లో శివ సినిమా విడుదలై సమాజాన్ని ఎంతగా ప్రభావితం చేసిందో అందరికీ తెలిసిందే. కాలేజీల్లో స్కూళ్ళలో ఎక్కడపడితే అక్కడ గ్యాంగ్ లు తయ్యారు అయ్యాయి. అప్పటిదాకా ఎక్కడో మూల ఉండే గుండాగిరి ప్రతి చోటా పాకిపోయింది. రౌడీలు హీరోల్లా ఫీల్ అయ్యారు.

 సినిమా ప్రభావం అంటే, సినిమాలో చూపించినట్టు నరుక్కోవటం ..లేదా ప్రేమించుకోవటం లేదా జనాలకి కాపాడటం లేదా హీరోలు గా మారటం కాదు. ఇది లోతుగా స్టడీ చేస్తే తప్ప తెలియదు.దురదృష్టవశాత్తు మనదగ్గర సినిమా ఎడ్యుకేషన్ మిస్ అయ్యింది. " నీ ఎంకమ్మ.. 'అంత సీన్ లేదు' తోక్కేం కాదు.. ఇలాంటి పదాలు చిన్నా పెద్దా తేడా లేకుండ ఉపయోగించే మాటలు .  సినిమా నించి వచ్చినవే కదా. ఎవరో/ ఎక్కడో /ఒక ప్రదేశం లో ఉపయోగించిన మాట..సినిమా ద్వారా మొత్తం మందికి పాకి అవి జనాలకి ఉతపదాలు అయ్యాయి. ఇదీ సినిమా ప్రభావం.
  నాకు మన సమాజం లో అడుగడునా ..'సినిమా' ప్రభావమే కనపడుతోంది. నేను అమ్మాయికి 'ఐ లవ్ యు' చెప్పటం నేర్చుకుంది సినిమాల ద్వారా.. ఇలా ఉండాలి అని అనుకుంది సినిమా హీరోని చేసే. చేస్తే ఇలాంటి అమ్మాయిని లవ్ చేయాలి అనుకుంది సినిమా హీరో ఇనే లని చూసే. నాలో ఓ రకమైన భయం కలిగించింది సినిమాలే...ఇంకో రకమైన భయం పోగొట్టింది సినిమాలే. సిగరెట్టు తాగింది ..హీరోలని చూసే.. ఇంకా చాలా.. నా జీవితం లో అడుగడుగునా సినిమా ప్రభావం ఉంది. వాస్తవాన్ని వాస్తవంగా చోపోచ్చు.. కొన్ని కల్పనలు జోడించ వచ్చు.. లేదా పూర్తిగా కల్పనే కావచ్చు.

చెడిపోతారు.. బాగు పడతారు అని కాదు..సినిమా ' ప్రభావం'' కొంతకాలం ఉంటుంది అని మాత్రమే ఒప్పుకోక తప్పదు.
సమాజం పై సినిమా ప్రభావం లేకపోతే ..
* సినిమాకి ఒక సెన్సార్ సర్టిఫికేట్ ఎందుకు ?
* పోర్నోగ్రఫీ పిల్లలు ఎందుకు చూడకూడదు ??
* ఎందుకు కొన్ని సినిమాలని బాన్ చేసారు /చేస్తారు ??

ప్రాబ్లం ఏంటంటే.. సినిమా చూడగానే మనిషి మొత్తానికి మొత్తం అలా మారిపోతాడు అని అనుకుంటున్నావ్.. కాని ప్రభావం అంటే...అది కాదు. దాన్ని వివరంగా రచకుండా ..మాట్లాడితే ఎలా ? ఆ ప్రభావం కూడా జీవిత కాలం ఉండదు కదా.. సినిమా ఒక్కటే కాదు కదా ప్రభావం చూపించేది. మిగతా అన్నిన్తిలాగే సినిమా కూడా ... అదీ కొంతమందిలో .. అదీ "ఒకింత " ప్రభావం చూప 'వచ్చు' . చూపుతుంది అని కాదు. చూపటానికి అవకాశం ఉంది అని . ఆ ప్రభావం ఇనిస్తంట్ గా కాకుండా  subconsious   పని చేస్తుంది. వ్యక్తిని ..వ్యక్తిత్వాన్ని బట్టి...ఎంతో కొంత కాలం. మనం వ్యక్తిత్వం ఇలా మారటానికి ఏమేం దోహదం చేసాయో చెప్పగలమా ??
ఏ సినిమాలు ఎందుకు ఎంతవరకు ఎవరిని ప్రభావితం చేసాయో ..బాగా ఆలోచిస్తే వాళ్ళకి తెలియటానికి అవకాశం ఉంది. చిన్నప్పటి నుండి సినిమాలు చూసి నచ్చి సినిమా పిచ్చి పెరిగి సినిమాలు తీద్దామని ఇల్లువిదిచిన వాళ్ళందరి మీదా సినిమా ప్రభావం ఉన్నట్టే. సినిమా వాళ్ళ జీవితాని నిర్దేశిన్స్తోన్న్ట్టే. ఇంతకంటే మంచి ఉదాహరణ ఇంకోటి కావాలా సినిమా ప్రభావం గ్గురించి చెప్పటానికి.

ఓ తల్లి ...  భర్త చనిపోయాక ..ఏనామిదేళ్ళ కుతుర్నిని పెంచి పెద్ద చేసింది. మంచి చదువు చెప్పించింది.
కూతురే లోకంగా సాగిపోతున్న ఆమె జీవితం ప్రయాణంలో తన కాలేజి ప్రేమికుడు మళ్ళి కనపడ్డాడు.
ప్రేమించమని వెంటపడిన  అతన్ని కుటుంబం కోసం సున్నితంగా తిరస్కరించింది. ఇంట్లో వాళ్ళు చూపించిన పెళ్లి చేసుకుంది. హైగా సాగుతున్న సంసారాన్ని  దురదృష్టం వెంటాడి ఒంటరిది అయ్యింది. కాని  ఇప్పుడు మళ్ళీ ఆ ప్రేమికుడు కళ్ళముందు.
మంచి పోసిషన్ లోకి రావలసిన సమయంలో  ప్రేమ కోసం మూడేళ్ళు.. ప్రేమ విఫలమై మూడేళ్ళు  వృధా అయ్యి, ఏదో చిన్న పాటి ఉద్యోగంలో బ్రతుకీడుస్తున్న ఆతడు ఆమెకి కనపడ్డాడు. కలిసి మాట్లాడుకొనే అవకాశం దొరికింది.
 తండ్రి అంటే గౌరవం ఇష్టం ఉన్న అ టీనేజ్ పిల్లకి తెలిసింది. తన తల్లి ఇలా చేయటం ఆమెకి ఇష్టం లేదు. ఏదోలా అనిపించింది.బాధ పడింది. ఏడ్చింది . ఉండబట్టలేక   ఎవరతను? అని నిలదీస్తే ...??
. human  emotions ,   beautiful  visuals ..excellent  music ..made  this    as  must  watch film by a great director.

చెంప దెబ్బ

ఐదో తరగతో...అరో తరగతో గుర్తులేదు..

పాటం ఐపోగానే ప్రశ్న జవాబులు రాయిస్తారు. మరునాడు క్లాసు లో అవి ఆడుతారు. చెప్పని వాళ్ళని చెప్పిన వాళ్ళు చెంప దెబ్బలు వేయాలి. నేను ఎప్పుడు వేయటమే కాని చెంపదెబ్బ తిన్నది లేదు.

ఓ నాడు విచిత్రంగా ఒక ప్రశ్నకి జవాబు చెప్పలేక పోయా.. ఓ పిల్ల పేరు గుర్తులేదు.. ఆ జవాబు చెప్పి నన్ను కొట్టింది. చెంపకి నెప్పి లేదు..కాని ఎక్కడో తెలియని బాధ. ఏడుపు భిగ పట్టాను. అంతకంటే విచిత్రంగా క్లాసు ఐపోయే టైంకి ఆ అమ్మాయి ఓ ప్రశ్నకి జవాబు చెప్పక పోవటం నేను చెప్పటం జరిగాయి

. కొట్టాను చూడు.... అయిదు వెళ్ళు చెంపమీద అచ్చు పడ్డాయి ఏర్రగా.. ఆ సౌండ్ కి క్లాసు క్లాస్సంతా కాం ఐపోయింది . టీచర్ విస్తు పోయింది. ఆ రోజంతా ఏడ్చింది ఆ పిల్ల, పాపం.

ఎందుకు అలా కొట్టానో ఏంటో.. నాకే తెలీదు.

 కేవలం కలల్లో బ్రతికితే జీవితం కాదు. కేవలం నమ్మకాలతో గెలుపు రాదు. హేతువాద దృష్టి అంటే నాస్తికత్వం కాదు.
దేవుడు ఉన్నాడా లేదా అన్నా ప్రశ్న కంటే .. మన పురాణాల్లో ప్రేవేశపెట్టిన దేవుడిని హేతు బద్దంగా తర్కించి మూడత్వాన్ని కడిగేయటం. వాటి స్థానే కొత్త నమ్మకాలని పునః ప్రతిష్టించు కోవటం. మతాన్ని మట్టు బెట్టి మానవత్వాన్ని స్థాపించటం.
కొన్నింటిని ప్రశ్నించాలి.. తర్కించాలి .. ..విభేదించాలి...ఎదురించాలి.. ఖండించాలి .. అప్పుడే అర్థం లేని సనాతనత్వానికి తిలోదకాలిచ్చి నూతనత్వానికి తెర ఎత్తగలం.

హాయ్

How are U.??

fine ..U ?

బావున్నాను..

ఏమిటి సంగతులు..

చెప్పాలి.

మీరు బాగా రాస్తారు..

అవునా..ఏదో అలా..

ఆలోచించేట్టు ఉంటాయి..

ఏమో..తెలిదు..నాకు ఆ క్షణం లో అనిపించింది  రాస్తుంటా.

ఒకే... అవును  మీ మొబైల్ ఏంటి ??

నోకియా..

అదే నోకియాలో... ఏ మోడల్..

అదా  1100 అనుకుంటా..

ఒకే.. హే నేను తరవాత ఫోన్ చేస్తా..

ఏం..?

కొంచం పనుంది.. మళ్ళీ చేస్తా...బాయ్

ఆది కా....

ఫోన్ కట్ అయ్యింది...  మళ్ళీ ఫోన్ రాదనీ మీకు తెలుసనుకుంటాను.