సంతాన వైరాగ్యం..

అనగనగ ఒక అమ్మడు..పెళ్లి అయ్యి అత్తవారింటికి కాపురానికి వెళ్ళింది. ప్రేమించే మగడు..ఆదరించే అత్తా మామలు... పండగ చేసుకుంది..
పురుడు పోసుకుంది...ఆయాసం తో తొమ్మిది నెలలు మోసింది.
కానుపు సమయం వొచ్చేసింది.. ఆ బాధ తట్టుకోలేక..
 ఆ సుఖము వొద్దు ..ఈ బాధ వొద్దురా దేవుడా..

దీనికి అంతా కారణం...అదే కదా.. ఇంకోసారి..మళ్లీ నన్ను ముట్టుకోనిస్తానా...అని మనసులో ఒట్టు పెట్టుకుంది.

పండంటి పిల్లాడు..కేరింతలు..తుళ్ళింతలు..పులకింతలు.. ముద్దు ముచ్చట్లతో, బారసాలతో.. మూడు నెలలు గడిచాయి.

ఓ ప్రశాంత సాయంత్రం , ఏకాంత సమయం.. ..ఓ పక్క హాయిగా నిదుర పోతున్న పాపడు..ఇంకో  పక్క పుస్తకం తిరగేస్తున్న  వాళ్ళాయన...

ఏమండీ..అని..గోముగా గోకింది..


మళ్లీ కథ మొదలు..
ఇదీ సంతాన వైరాగ్యం..కొంత కాలమే ...